پلیس پاریس در اوج خشونت
تاریخ انتشار: ۵ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۶۹۹۲۹۷
روزنامه ایران: پس از تیراندازی یک فرد مسلح به سمت مردم و قتل سه تبعه کرد فرانسوی طی جمعه گذشته، مردم این کشور با حضور در خیابان‌های پاریس به کشته شدن قربانیان اعتراض کرده و با پلیس درگیر شدند.
این درگیری خشونت‌بار میان نیروهای پلیس فرانسه و کردهای معترض، در دو روز گذشته با واژگونی و به آتش کشیده شدن خودروها و پرتاب اشیا به سوی مأموران و شلیک متقابل گاز اشک‌آور در پاریس ادامه پیدا کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
برخورد خشونت‌بار در پاریس
اما ماجرای خونین چند روز پیش پاریس که سرآغاز اعتراض به نوع مواجهه تبعیض‌آمیز مقام‌های الیزه در قبال این حمله بود، درست در بحبوحه ایامی رخ داده که فرانسه همه تمرکز خود در عرصه سیاست خارجی در قبال جمهوری اسلامی را معطوف آشوب‌هایی کرده که از چند هفته پیش در پی درگذشت مهسا امینی کلید خورده است. از میان مسئولان و رهبران غربی که به حمایت از اغتشاشگران پرداختند اما اقدامات «مکرون» به‌طور ویژه و از زاویه متفاوتی مورد توجه قرار گرفت. این سیاستمدار ماجراجو که مدت‌هاست به‌طور ویژه‌ای در رابطه با تحولات داخلی ایران فعال شده و بسیاری، این فعالیت‌های او را با گمانه تلاش برای در دست گرفتن رهبری سیاست خارجی اروپا در قامت یک مدافع حقوق بشر ارزیابی می‌کنند، اینک خود در مواجهه با اعتراضات داخلی، واکنشی تند و دور از انتظار مردم کشورش از خود نشان داده است؛ رفتاری که پیش از آن نیز در سرکوب جنبش «جلیقه زردها» که جنبشی اعتراضی به وضعیت بد اقتصادی، افزایش مالیات و افزایش سرسام‌آور قیمت انرژی ناشی از عواقب جنگ اوکراین به‌شمار می‌رفت، دیده شده بود.
به این ترتیب «مکرون» که در هفته‌های اخیر درباره برخورد دولت ایران با آشوبگرانی که رسماً از پروژه تجزیه سخن می‌گویند، به انتقاد پرداخته و حتی از فرصت دیدار با چهره‌های اقلیت اپوزیسیون تجزیه‌طلب نیز برای تعرض به ایران بهره گرفته، خود کمترین چالش در داخل فرانسه را به برخوردی خشونت‌بار تبدیل می‌کند.
قربانی کردن حقیقت
حالا اگر ما این نوع موضعگیری‌های رئیس‌جمهور فرانسه در قبال تحولات داخلی ایران زیر نقاب دفاع از حق و حقوق مردم ایران را جور دیگری تفسیر کنیم و به خیز بلندی که برای سرکوب معترضان فرانسوی در پیش گرفته است، معترض شویم، به باور او در اشتباهیم. این همان رفتاری است که «مکرون» خود از چند هفته پیش نسبت به جمهوری اسلامی در پیش گرفت. چنان که برای او اهمیت نداشت در داخل ایران چه اتفاقاتی در حال رخ دادن است، همان‌قدر که می‌توانست ضربه‌ای به ایران وارد کند، کافی بود تا از رهگذرش گردی بر عملکرد آن در سیاست خارجی بنشیند. از این رو خیلی عجیب نبود که در موضعگیری‌های نمایشی درباره ناآرامی‌های داخلی ایران، رویکرد متناقضی در پیش گیرد که از قبال آن بکوشد نه‌تنها جامعه بین‌الملل را سرگردان و به مسئولان جمهوری اسلامی بدبین کند، بلکه در این میان حقیقت و واقعیت را نیز قربانی نماید.
یک یادآوری
شاید از این رو باید این توصیه ناصر کنعانی، سخنگوی وزارت امور خارجه به دولت فرانسه را که ناظر به پیشینه سیاسی دولت فرانسه در اتخاذ سیاست‌های تبعیض‌آمیز نسبت به اقلیت‌ها و مهاجران و نیز برخوردهای خشونت‌آمیز با معترضان مطرح شده است، از یکسو نوعی یادآوری رویه‌های تاریخی تبعیض‌آمیز دولت‌های غربی در تحولات داخلی‌شان تفسیر کرد و از سوی دیگر این حقیقت را به یاد سیاستمداران غربی آورد که هیچ دولتی در رویارویی با مخاطرات امنیت ملی خود مماشات نمی‌کند. منتهی در این روند تفاوتی که می‌توان میان برخورد جمهوری اسلامی و کشورهای غربی در مواجهه با ناآرامی‌های داخلی قائل شد، عزم قریب به اتفاق کشورهای غربی برای بهره‌گیری از رویدادهای داخلی ایران و سازماندهی آنها برای در تنگنا قرار دادن کشورمان جهت تحقق زیاده‌طلبی‌های یکجانبه در بازی‌های سیاسی است.
جایی که مقام‌های امریکایی به صراحت از خارج کردن دیپلماسی از دستور کار خود و توجه به اقدامات آشوب‌طلبان سخن می‌گویند و مقام‌های فرانسوی در «الیزه» دست دوستی تجزیه‌طلبان و اقلیت‌های برانداز را می‌فشارند.
با این حساب چگونه می‌شود که برخورد ایران با آشوب‌طلبانی که از حمایت همه‌جانبه بازیگران خارجی برخوردارند، به‌زعم این کشورها «سرکوب اعتراضات» مشروع تلقی می‌شود اما واکنش شتابزده و خونین دولت فرانسه به جمعیتی کم شمار که از رفتاردوگانه دولت در برابر عاملان اقدامات تروریستی به ستوه آمده‌اند، اقدامی برای برقراری «ثبات و امنیت ملی فرانسه» تفسیر می‌شود؟
به این ترتیب به نظر می‌رسد فرانسه و دیگر دولت‌های غربی در قبال ناآرامی‌های ایران نباید داستان را از آخر تعریف می‌کردند، بلکه باید به اول قصه برمی‌گشتند یعنی جایی که هدف فروپاشی و تجزیه سرزمینی ایران بزرگ را در دستور کار قرار دادند؛ روزهایی که اهداف حقوق بشردوستانه را به مسلخ بازی‌های سیاسی بردند و تحریم پشت تحریم بر سر مردم ایران آوار کردند اما وقتی به خواسته خود نرسیدند، وجوه دیگر سناریوی خود یعنی اغتشاش و آشوب را به جریان انداختند و سپس برخورد جمهوری اسلامی با ایران جریانات را محکوم کردند.
اما زمان زیادی لازم نبود تا با کلید خوردن اعتراضاتی در پایتخت‌های غربی از جمله پاریس، این واقعیت در پیش روی سیاستمداران اروپایی قرار گیرد که مقابله با تهدیدات امنیتی و ملی چیزی نیست که دستاویز مداخله‌جویی آنها در کشورهای دیگر قرار گیرد و حتی به ابزاری برای تحقق زیاده‌طلبی در عرصه سیاسی تبدیل شود.
انتهای پیام/
منبع: ایران آنلاین
کلیدواژه: جمهوری اسلامی داخلی ایران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۶۹۹۲۹۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حلقه‌های المپیک در پاریس به آتش کشیده شد!
حلقه‌های المپیک در جریان تظاهرات در پاریس سوختند. - اخبار ورزشی -
به گزارش خبرگزاری تسنیم، در پایتخت فرانسه، تظاهرات کارگران به اقداماتی علیه المپیک آینده تبدیل شد و معترضان حلقه‌های المپیک را آتش زدند.
بر اساس گزارش فیگارو؛ حدود 50 هزار نفر به نمایندگی از اتحادیه‌های کارگری در پاریس تظاهرات کردند. این در حالی بود که ابتدا حضور 15 تا 30 هزار معترض در پایتخت پیش‌بینی شده بود. در جریان این تظاهرات، نیروهای پلیس 15 نفر را بازداشت و سلاح های سرد کشف شدند.
بازی‌های المپیک تابستانی در پایتخت فرانسه از 26 جولای تا 11 آگوست (5 تا 21 مرداد) برگزار می شود.
بسته شدن حریم هوایی پاریس در افتتاحیه المپیکانتهای پیام/
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان